ઢોલ

ઢોલ ને કેટલાક લોકો હોલો પણ કહે છે. હિન્દીમાં તેને ઢોર ફખતા અથવા પનડુક કહે છે. આ પક્ષી આપણી આસપાસ રેહવા પસંદ કરે છે. રાખોડી અને ભૂખરા રંગનું આ પક્ષી ૩૦ થી ૩૩ સે.મી લાંબુ હોય છે અને તેના ગળા ઉપર કાળા રંગનો પટ્ટો હોય છે તેથી તેને અંગ્રેજીમાં “ યુરેઝિયન કોલર્ડ ડોવ “ કહે છે. ઢોલની આંખ ઘાટા લાલ રંગની હોય છે પણ તે દૂરથી કાળી દેખાય છે. એમ કેહવાય છે ૧૯મી સદી સુધી તે એશિયા ખંડમાં સીમિત હતું. ત્યાર બાદ અમેરિકા અને યુરોપ ખંડમાં દાખલ કરાવડાવ્યું.

પારેવા જેવડું આ પક્ષી આખા ભારતમાં જોવા મળે છે. બન્ને નર અને માદા સરખાં દેખાય અને બન્ને પોતાનાં બચ્ચાનું ધ્યાન રાખે છે. ઢોલ સૂકા પ્રદેશમાં રેહવા પસંદ કરે અને બપોર પડે તે બાવળ અથવા ઢાક જેવાં વૃક્ષ પર જઈ આરામ કરે. અમારા ઘરની વંડી ઉપર બન્ને પગ સંકેલીને બેસે છે અને ઘણી વાર તો અમારી ઓસરીમાં આવી જાય છે. ઢોલ ચાલતી વખતે ડોક આગળ પાછળ હલાવે છે.

ઢોલ “કૂક-કુઉક કૂક” એક સાથે ઘણી વાર ઘેરા અવાજે બોલે છે. નર પોતાનું ગળું ફુલાવી અને માદાની આસપાસ ફરે અને તેની ચાંચ માંદાની ચાંચ સાથે ઘસી તેનો પ્રેમ દેખાડે. નર માદાની પ્રેમ યાચના વખતે તે પાંખ ફાફ્ડાવી આકાશમાં ઉડીને પૂંછ ખુલ્લી રાખી કું-કું-કું કોલાહલ કરતું-સરકતું પાછું એની જગ્યાએ આવી જાય, એ દ્રશ્ય જોવા લાયક હોય છે.

ઢોલ આખાં વર્ષ દરમિયાન પાતળા સાઠિકડાં વડે પોતાનો માળો બનાવે અને તેની અંદર સફેદ કલરનાં ઈંડાં મૂકે છે. તેનો માળો એટલો  હોય કે તેમાંથી ઈંડાં નીચે પડી જાય છે.